EUT

Over EUT

EUT

De Nederlandse poprevelatie Eut staat voor de release van hun tweede album Party Time … en dat is precies wat het is!

Op Party Time draait allemaal om lust, seks en eenzaamheid; over dansen op een lege dansvloer en als je eindelijk plat op je gezicht valt, is het misschien het beste om gewoon te blijven liggen. In tien vlekkeloze popsongs neemt Eut je mee in een verhaal vol hartzeer, extase en tegen de stroom in gaan. Party Time herbergt een rauwe energie, gefocust als een vlijmscherpe laser en bevestigt dat EUT een dynamische kracht is, die alleen maar aan momentum wint.

Gedreven door een compromisloze houding en een goed gevoel voor humor is EUT allesbehalve je willekeurige schoolpopband. De band, een samenwerking tussen Megan de Klerk (zang), Tessa Raadman (gitaar), Emiel de Nennie (gitaar), David Hoogerheide (bas / toetsen) en Jim Geurts (drums), is hier om je scherp te houden. Precies waar je denkt dat je weet waar de dingen naartoe gaan, brengen ze je onverwachts uit koers. Het effect? Iets duizelingwekkend, grondig verfrissend en iets waar je geen genoeg van krijgt.

Eut weergalmt hints vanuit de 90s, van Blur tot The Cardigans, maar ook tijdgenoten zoals artrock-icoon St.Vincent. Het resultaat is een geheel eigen sound, groter dan de som der delen. Op het moment dat EUT in juni 2017 hun eerste single Supplies uitbracht via het Nederlandse indielabel V2 Records, trokken ze de aandacht van de industrie; datzelfde jaar werden ze de meest geboekte band op het multi-venue festival Popronde en verdienden ze een plek op verschillende ‘Bands To Watch in 2018’-lijsten. Het jaar daarop traden ze op als voorprogramma van Beck.

Hun debuutalbum Fool for the Vibes, uitgebracht in 2018, bevestigde de voorspellingen van critici dat EUT een van de meest opwindende nieuwe acts in Nederland was. Ze ontgroeiden zelfs deze onderscheiding snel en speelden op internationale festivals zoals Great Escape Festival (Brighton, VK), Transmusicales (Rennes, Frankrijk), Noorderslag (Groningen, Nederland) en Eurosonic (Groningen, Nederland).

Terwijl ze naam bouwden met speelse, energieke singles – die drie keer de status van 3FM ‘megahit’ verdienden – is EUT meer dan pakkende hooks. Luister wat beter en je zult horen dat het popfineer een Trojaans paard is voor de frustraties en teleurstellingen van de overgang naar volwassenheid. Door deze ervaringen binnenstebuiten te nemen, produceert EUT een rijk gelaagd geluid, vol emotie, dat zich perfect vertaald naar hun liveoptredens.

Meest recent bracht EUT de singles Had Too Much en It’s Love (But It’s Not Mine) uit van hun aankomende album Party Time (februari 2021). Beide tracks onthulden een synergie van hun kenmerkende luchthartigheid, maar ditmaal met een expliciete duisternis en een zweem van zelfdestructie.

TAPE TOY

Roos zingt en speelt gitaar, Wesley speelt gitaren, Maurice bast en Marc drumt. Dat van die som der delen is dus waar. Alle vier Tape Toys staan hun persoontje, maar stop ze in een hok of duw ze op een podium en er gebeuren (te) gekke dingen. Die chemie was er al toen ze net begonnen net begon en is nu zo’n drie jaar, zeven singles en een indrukwekkende rits optredens later nog sterker.

Wat ook waar is is dat oefening kunst baart. En kunde. Het nieuwe album laat een band horen die op alle vlakken is gegroeid. Alles is een niveautje en soms wel twee opgeschroefd, de songs, de productie, de performance.

Wat opvalt is dat Tape Toy ook een serieuze kant blijkt te hebben. We leerden de band kennen als een stel onbezorgde jonge honden met een duidelijke missie; de boel op stelten zetten. Dat lijkt niet meer het enige doel. Een deel van de nieuwe nummers getuigt van diepgang, van een diepere dimensie. Onder de oppervlakte heeft het altijd al een beetje gebroeid bij Tape Toy, maar die donkere kant komt nu duidelijk naar boven.

Dat heeft zo zijn redenen. 2020 was een rampjaar voor muzikanten. Niet kunnen optreden viel de Tape Toys erg zwaar. Alsof je een kind zijn speelgoed afneemt of een schilder zijn penseel. Plotseling stond alles op losse schroeven. Dat stemde tot introspectie wat weer zijn weerslag had op de nieuwe songs. Maar Tape Toy is en blijft toch een pretband die kundig laveert tussen sprankelende pop en snedige rock. Ook hun interne, geheel eigen logica is nog geheel intact. De band gaat links als rechts voor de hand ligt en nergens klinkt het geforceerd, nooit klinkt het als een trucje. Het klinkt gewoon als Tape Toy.